میراث فرهنگی نهفته در پای دیوار عظیم چین - پرسینا بلاگ

جیانکو که به زبان چینی به معنای نوک پیکان بوده و به ناهمواری های زیبایش مشهور است، به اسم سخت ترین بخش دیوار چین برای صعود معروفیت دارد.

در سال 2018، یک پروژه حفاظت به منظور جلوگیری از ریزش بخش های سست دیوار بزرگ کلید خورد. از نظر ژانگ جیان وی، استاد باستان شناسی دانشگاه پکن، این پروژه فرصت مناسبی بود تا او بتواند این سازه را از نزدیک دیده و درباره تاریخچه آن تحقیق کند. گروه ژانگ در طی سه سال گذشته تحقیقات باستان شناسی متعددی در یک بخش 800 متری از دیوار در جیانکو از جمله چهار برج دیده بانی انجام داده است.

نوسازی دیوار چین با کمترین مداخله

تیم تحقیق این بخش را به واحدهای حفاری 25 مترمربعی تقسیم نموده و تحقیقات دقیق را در هر یک انجام داده است. آجرها و سنگ هایی که از دیوار افتاده اند قبل از بازگرداندن به سازه با دقت تمیز و آنالیز می شوند.

شانگ هنگ، محقق موسسه تحقیقات باستان شناسی پکن، در مصاحبه ای گفت: میراث فرهنگی زندگی مخصوص خود را دارد. هر پروژه نوسازی به مثابه مداخله ای در دوام و عمر دیوار بوده که اطلاعات مهمی را ارائه می دهد. از آنجا که مجبور شده ایم به وسیله این پروژه دوباره در زندگی این دیوار مداخله کنیم، ابتدا باید اطلاعات مربوطه را به وسیله تحقیقات باستان شناسان به دست بیاوریم. سپس می توانیم بفهمیم که شکل ظاهری دیوار چگونه تغییر نموده است و بعلاوه می توان از شرایط فعلی آن اطلاعاتی کسب کرد. این کار به فرایند حفاظت یاری زیادی می نماید. ما اساساً فهمیده ایم که برج های دیده بان چگونه ساخته شده اند، چگونه مورد استفاده قرار گرفته و چه آسیب هایی دیده اند. این امر سرنخ های کلیدی را برای مطالعات معماری ما فراهم نموده است.

بعلاوه، این پروژه حفاظتی از عکس های هوایی برای تجزیه و تحلیل سازه یاری گرفته است و به وسیله دیجیتال سازی، می توان با رویکرد علمی تری فرایند حفاظت را مدیریت و ارزیابی کرد. آجرها و سنگ های پراکنده ای که از این محل کشف شده اند می توانند تا حد زیادی برای کارهای بازسازی بازیافت شوند.

ژانگ در ادامه اسم کرد: مواد مورد استفاده برای بازسازی تا حد امکان اصالت خود را حفظ نموده و این گروه به اصلحداقل مداخله پایبند بوده است. بخش دیوار بزرگ در پکن به طول 520 کیلومتر از شش منطقه در امتداد کوه های یان عبور می نماید. قسمت کوچکی از سازه مربوط به قرن ششم است، اما بیشتر آن در دوران سلسله مینگ ساخته شده است.

برج های دیده بانی و سنگ های بخش های پایین تر در قرن 14 و 15، به ویژه در زمان امپراطور یونگل که مرکز ملی را از نانجینگ در استان جیانگسو فعلی به پکن منتقل نموده بود، مستقر شدند. تقویت دیوارهای آجری تا اواسط قرن شانزدهم، در زمان سلطنت امپراطور جیاجینگ به طور جدی صورت نگرفته بود. در زمان سلطنت امپراطور وانلی (1620-1573)، هنگامی که بخش جیانکو ساخته شد، استحکام این ساختار تقویت شد.

ژانگ ژونگوا، معاون انستیتوی پکن، گفت: مطالعه باستان شناسی بر روی دیوار بزرگ برنامه ای است که شامل مطالعات معماری باستان و محیط اطراف آن هم می شود. این مطالعات به ما امکان می دهد نوع خطراتی که پایداری دیوار را تهدید می نماید دریابیم و به ما در تهیه برنامه هایی برای جلوگیری از تهدیدهای احتمالی یاری می نماید.

تاریخچه بنای دیوار چین

بنای دیوار بزرگ در دست سلسله مینگ در طی دو دوره کین (206 تا 221 قبل از میلاد) و دوره هان (206 قبل تا 220 پس از میلاد) قرار داشت. طبق نظر وزارت فرهنگ و میراث ملی چین، طول این بنا بیش از 21 هزار کیلومتر است و از میان 15 استان و نواحی تحت حکومت چین می گذرد. حدود 8 هزار کیلومتر از این دیوار بزرگ در دوره حکومت سلسله مینگ ساخته شده است.

در ژانویه 2019، نقشه اصلی طراحی سازه دیوار به وسیله مجلس ایالتی چین منتشر شد. هدف از این کار، یاری به تحقیقات در زمینه حفاظت و بازسازی بنا تا سال 2035 بوده است. در جولای 2019، طرح ایجاد پارک ملی دیوار بزرگ منتشر شد. از آن موقع وزارت فرهنگ و میراث ملی چین حدود 83 نقطه از بنا را برای ساخت پارک تعیین کرد و حدود 20 پروژه آن در اوایل سال جاری به صورت رسمی تایید شد.

چای ژیامینی، رئیس آموزشگاه میراث فرهنگی چین، گفت: به دلیل اینکه دیوار بزرگ نشان فرهنگی چین است، بسیاری از مردم این کشور به آن تعلق خاطر دارند، اما در واقعیت این بنا متعلق به همه مردم دنیا است و باید ارزش فرهنگی آن همچنان حفظ شده و تاریخچه آن به مردم شرح داده شود.

دیوار بزرگ برای مردم چین بسیار مهم است. در سال 1993 سربازان چینی سال ها در برابر تهاجم ژاپنی ها در نزدیکی پکن جنگیدند. به همین دلیل این بنا نماد پایداری هم به تعداد می رود. گرچه این بنا نماد روح مصمم ملت چین است، مردم معتقد بودند بنا نباید به نحوی بازسازی شود که از اصل خودش دور شود.

در دهه 1950، وقتی قسمت بدالینگ در پکن در حال بازسازی بود، این رویکرد به طور کامل حفظ شد. اما اکنون چای معتقد است این نوسازی نمی تواند شکل اصلی دیوار را تداعی کند.

در سال 2016 عکس هایی از قسمت مربوط به استان لیائونینگ به صورت آنلاین نمایش داده شد. ظاهر این بنا کاملا در بازسازی تغییر نموده بود و این موضوع موجب خشم عده ای شد. هرچند این اشتباه بعدها جبران شد، شروعگر گفت وگوهایی طولانی در میان عموم برای پیدا کردن راه های بازسازی و نگه داری این بنا بود.

چای افزود: اگر از دید باستان شناسی به این بنا نگاه کنیم، مردم تغییرات را بهتر می فهمند و می پذیرند که برخی قسمت های آن قبلا از بین رفته است. کار در جیانکو مثال مناسبی برای صحبت من است. همه باستان شناسان به خوش شانسی کسانی که در جیانکو کار می کردند نیستند. این بنا به وسیله قوانین ملی محافظ می شود و بنابراین محققان اجازه نمونه برداری از آجرها را ندارند. باستان شناسی این بنا نه فقط درباره دیوار بلکه در خصوص میراث فرهنگی وابسته به آن بود و فراتر از تصور ما قرار داشت. دانش ما در خصوص بنا وابستگی زیادی به زمین زیر آن دارد.

قلعه دفن شده در زیر دیوار چین

باستان شناسان به قسمتی از دیوار که طولی حدودا برابر با 10 کیلومتر دارد علاقه مند هستند. این قسمت در استان مینگ واقع شده است و در آن یک قلعه ویران شده در زیر ماسه ها دفن است.

یو چنولی، محقق موسسه شاآنشی که هدفش نمایش میراث فرهنگی و باستانشناسی است، در مصاحبه ای گفت: کینگ پینگ بو در اواسط قرن 15 ساخته شده است. در دهه 1690 لشکری به رهبری امپراطور کانگشی در دوره پادشاهی کینگ، قلعه را فتح کرد و پس از پیروزی امپراطور این قلعه متروکه شد.

دروازه شهر، پل ها و برج های دیده بانی به وسیله تیم یو پیدا شدند. این گروه از ماه می سال گذشته بر روی معبد تائوئیست ها که ویران شده بود کار می نماید. این معبد شیانینگ نام دارد و نکته جالبش اینجاست که این ویرانه که 60 متر طول و 25 متر عرض دارد.

مطالعات بر روی کتیبه های سنگی که قدمتشان به دوران امپراطور وانلی بازمی شود، نشان می دهد که این مکان متعلق به خدای حامی بومیان بوده است. حدود 30 مجسمه رنگی به اندازه انسان های واقعی در ویرانه های معبد پیدا شد.

یو گفت: طرح اولیه این حیاط شدیدا حفاظت شده بود و مجسمه ها عالی ساخته شده بودند. چون مکان پس از متروکه شدن بلافاصله به وسیله شن مدفون شده بود و به وسیله انسان ها تخریب شده بود، بقای آن در معرض خطر قرار داشت.

در شرق معبد، سازه ای با ارتفاع بیش از سه متر همچنان در شن مدفون است. این شرایط امید بیشتری به یو برای کاوش و حفاری می دهد. یادداشت ها نشان می دهد که 36 قلعه در منطقه به اسم سربازخانه برای سربازان گارد در مرز شمالی دیوار استفاده می شده است.

قطعات یافت شده ظروف چینی شاهدی بر این است که قلعه براساس یاری تاجران منطقه ساخته شده است. بعلاوه 2 فروشگاه در نزدیکی باروها قرار داشت. به دلیل پیشرفت تجاری، میان فرهنگ ها و گروه های بومی در منطقه مراودات دائمی وجود داشته است. بنابراین دیوار بزرگ چین چهارراهی بود که فرهنگ مردم بخش جنوب را مردم شمالی تلفیق می کرد. و به این شکل بود که اجتماع در تمدن چین شکل گرفت.

سایر سایت های کشف شده در امتداد دیوار چین

مطالعه سایت های دیگر در امتداد دیوار بزرگ چین دیدگاه بهتری نسبت به تاریخ آن به دست می دهد.

در سال 2019، باستان شناسان موسسه فرهنگی رلیس و باستانشناسی مغولستان و دانشگاه سونیاتسن در گوانجو، تحقیق درباره یک شهر ویران شده به نام هوهوت در زمان خاندان هان که در نزدیکی این مکان قرار داشت را شروع کردند. هوهوت در مرکز مغولستان با حکومتی مستقل واقع شده بود.

ژانگ ون پینگ، یک محقق از موسسه داخلی مغولستان، گفت: اگرچه خرابه ای که به سایت شالیانگزی معروف است در آن موقع فقط به اندازه مرکز اصلی شهرستان بود، بقایای معماری خاکی با مساحت حدود 1800 مترمربع شاهدی از شرایط استثنایی این مکان است. کاشی های کشف شده در این مکان دارای الگویی مشابه با کاشی های کشف شده از ویرانه های کاخ شاهنشاهی سلسله هان بودند. بعلاوه، بقایای انبارها و چرخ های سفالگری به همراه اندازه زیادی ارزن در این محل پیدا شده که نشان می دهد از آن به اسم انبار استفاده می شده است.

از آنجا که مردم مرکز شهرستان به چنین انبار بزرگی نیاز نداشتند، باستان شناسان احتمال می دهند که این مکان برای اسکان سربازانی که از دیوار بزرگ محافظت می کردند استفاده می شده است.

ژانگ ونپینگ گفت: به اسم یک شهر مرزی نزدیک به دیوار در دوران سلسله هان، چیزهای زیادی برای پر کردن خلا مطالعات باستان شناسی مربوط به چنین میراثی وجود دارد. بعلاوه برای اولین بار ما یک انبار امپراطوری هان را در امتداد دیوار بزرگ پیدا کردیم.

از آنجایی که مدیریت انبار به وسیله دولت مرکزی برای اطمینان از تأمین مواد غذایی به شدت کنترل می شد، ونپینگ انتظار دارد تحقیقات بیشتری برای یاری به مطالعات جامع نظام سیاسی و مالی ملی در دوره سلسله هان که منطقه مرزی شمالی را اداره می کرد وجود داشته باشد.

در اواسط قرن اول قبل از میلاد، هوهانیه، رهبر مردم عشایر شیونگنو، برای بیعت با سلسله هان و حفاظت از مرز به سمت جنوب حرکت کرد. سوابق نشان میدهد هیچ اثری از سختی در تامین معشیت در مرزهای شمالی وجود نداشته و مردم بومی آنجا در رفاه کامل زندگی می نموده اند.

در این راستا ژانگ ونپینگ افزود: وجود انبار شاخصی از دوران صلح و شکوفایی این منطقه است.

وی جیان، استاد باستان شناسی و موزه شناسی در دانشگاه رنمین چین، گفت: دیوار بزرگ به اسم یک سیستم دفاعی نظامی ساخته شد، اما مردم عشایر در طول تاریخ باستان به حرکت خود در جنوب ادامه دادند و در پی ساختن خانه های نو خود در چین مرکزی بودند. به همین منظور، دیوار به محرکی برای مبادلات فرهنگی تبدیل شد که سرزندگی و رشد کشور را حفظ می کرد.

یومی بلاگ: یومی بلاگ | آرشیو خبری و مقالات متنوع وب