لزوم نقش پررنگ تر قدرت های منطقه ای پس از خروج ناتو از افغانستان

به گزارش پرسینا بلاگ، خبرنگاران: مانیش ریوا کارشناس هندی در آستانه خروج نیروهای ناتو از افغانستان بر نقش پررنگ تر قدرت های منطقه ای مانند ایران، چین و هند همچنین همکاری با دولت کابل پس از سال 2014 تاکید نمود.

لزوم نقش پررنگ تر قدرت های منطقه ای پس از خروج ناتو از افغانستان

به گزارش دفتر منطقه ای خبرنگاران، مانیش ریوا، کارشناس هندی با اشاره به خروج نیروهای ناتو از افغانستان پس از سال 2014 میلادی، این کشور را در برابر حملات شبه نظامیان آسیب پذیر اعلام نموده و می نویسند: خروج نیروهای ناتو خلا قدرتی در افغانستان ایجاد می نماید که دیگر قدرت های منطقه مانند چین، هند و ایران می توانند جایگزین آن شوند.

با خروج نیروهای بین المللی از افغانستان، آینده این کشور در گروه همکاری بیشتر با کشورهای منطقه به ویژه کشورهای همسایه آن خواهد افتاد.

اقتصاد افغانستان در مقاطعی از دهه های گذشته و قبل از درگیری های داخلی رشد بسیار خوبی داشته اما در حال حاضر کسری بودجه 750 میلیون دلاری دولت افغانستان همچنین هزینه های 650 میلیون دلاری برای تأمین امنیت این کشور رشد آن را متوقف نموده است.

از سوی دیگر به نظر می رسد که خروج نیروهای ناتو به معنای کمتر شدن یاری های غرب به افغانستان در آینده است، بنابراین دولت کابل باید به دنبال جلب نظر و همکاری با قدرت های منطقه ای باشد که علاوه بر نقش پررنگ تر در معادلات منطقه، تعهد بیشتری نسبت به حفظ حکومت و اقتصاد افغانستان داشته باشند. بطور نمونه در نشست سازمان همکاری های شانگهای اجازه پیوستن چند کشور به این سازمان داده شد و این اقدام روسیه و چین، به نظر می رسد که پاسخی در تقابل با ناتو بوده است. در کنار هند و پاکستان، ایران اولین کشوری است که به این سازمان خواهد پیوست.

در ادامه به نقش حال و آینده بعضی از کشورهای منطقه در افغانستان می پردازیم:

چین

زمانی که گروه طالبان از قدرت در افغانستان کنار رفت، چین جزء نخستین کشورهایی بود که به یاری افغانستان شتافت.

چین با افغانستان به وسیله یک راه باریک که طول آن 97 کیلومتر است مرز مشترک دارد. این راه باریک که واخان نام دارد حدود یک قرن است که دیگر به عنوان مرز ترافیکی معمول مورد استفاده قرار نمی گیرد.

اگرچه چین و افغانستان مرز مشترک زیادی ندارند اما کابل به چند دلیل به دنبال برقراری ارتباط با پکن است: نخستین دلیل این است که چین به دنبال سرمایه گذاری بر منابع طبیعی افغانستان است و این کشور به لحاظ ژئواستراتژیکی نیز بسیار مهم است از طرفی نیز چین و کشورهای جنوب و مرکز آسیا نگران برقراری ارتباط میان مسلمانان سین کیانگ و گروه طالبان و دیگر گروه های افراطی هستند.

بنابراین، چین به این نتیجه رسیده که برقراری ثبات و سرمایه گذاری در افغانستان به سود امنیت پکن و دیگر کشورهای منطقه است.

گفته می گردد، گروه طالبان برای جنبش اسلامی ترکستان شرق و دیگر گروه های تروریستی که در استان سین کیانگ چین گروه های شبه نظامی تشکیل داده اند، پناهگاه تهیه می نماید.

در 13 سال گذشته، چین علاوه بر اختصاص یاری حدود 300 میلیون دلاری به افغانستان و آموزش حدود یک هزار مقام دولتی این کشور، صدها بورسیه تحصیلی نیز به دانشجویان افغان ارائه نموده است.

همچنین از جمله پروژه هایی که چین در حمایت از دولت افغانستان در این کشور به مرحله اجرا رسانده، می توان به ساخت بیمارستان جمهوریت، اجرای فاز دوم ساخت سیستم آبیاری در ولایت پروان، ساخت مرکز آموزش ملی علم و صنعت و بازگشایی موسسه کنفوسیوس در کابل اشاره نمود.

چین تاکنون حدود 3 میلیارد و 700 میلیون دلار روی معدن مس عینک و حوضه نفتی آمودریا سرمایه گذاری نموده است.

پکن همچنین متعهد شده است که علاوه بر یاری بیش از 300 میلیون دلاری بدون هیچ شرطی تا 3 سال آینده به افغانستان و اختصاص 500 بورسیه تحصیلی، 3 هزار مقام دولتی کابل را نیز آموزش دهد.

در خاتمه می توان گفت که نقش چین در برقراری صلح و ثبات در افغانستان پس از خروج نیروهای ناتو از این کشور حیاتی است.

هند

هند یکی از قدیمی ترین متحدین مردم افغانستان است که در 13 سال اشغال این کشور توسط آمریکا و نیروهای بین المللی، بیش از 2 میلیارد دلار یاری نموده است.

هند از جمله کشورهایی است که پروژه های توسعه ای مهمی را در افغانستان انجام می دهد. به عنوان مثال، این کشور در طول 5 سال گذشته، سالانه بیش از یک هزار و 500 بورسیه تحصیلی برای افغان ها اختصاص داده و یک برنامه آموزش مقامات دولتی در ظرفیت های مختلف به مرحله اجرا درآورده است.

یکی دیگر از مهم ترین سرمایه گذاری های هند در افغانستان اختصاص میلیاردها دلار به معدن آهن جاجیگک است.

پس از خروج نیروهای ناتو از افغانستان، هند نیز مانند سایر کشورهای همسایه این کشور نگرانی هایی دارد، این کشور از این نگران است که بعضی از دشمنی های عوامل غیر دولتی افزایش یابد و با گسترش عملیات های تروریستی، هند را هدف قرار دهند و یا شبه نظامیان کشمیر را تقویت نمایند.

هند تاکنون بدون هیاهو به وسیله یاری های مالی، تجاری و آموزش و مشاوره نیروهای امنیتی افغانستان، به این کشور یاری های زیادی نموده است.

هند از شرکای حیاتی افغانستان به حساب می آید و کابل - دهلی نو چند سال قبل به منظور برقراری همکاری های نزدیک پیمان استراتژیک امضا کردند که شامل حضور قدرتمند هند در عرصه های مالی و دیپلماتیکی افغانستان خواهد شد.

دهلی نو به دنبال این است که به وسیله پررنگ تر کردن نقش خود در افغانستان و گسترش آن به نقش رهبری در این کشور، خود را به عنوان یک قدرت جهانی مسئول مطرح کند.

جمهوری اسلامی ایران

یکی بزرگترین منافع ایران در افغانستان برقراری صلح و روی کار آمدن دولتی با ثبات در این کشور است که یکی از مصادیق آن جلوگیری از نفوذ گروه طالبان و دیگر مخالفان مسلح، در دولت است.

نادیده دریافت نقش ایران در تحولات افغانستان غیرممکن است به دلیل اینکه اولا، این کشور میزبان 3 میلیون مهاجر افغانستانی است و دوم اینکه در میان کشورهای همسایه افغانستان، ایران بزرگترین شریک تجاری افغان ها محسوب می گردد.

صدها شرکت ایرانی در افغانستان مشغول تجارت هستند، براساس گزارش سازمان بین المللی سرمایه گذاری مالی، صادرات افغانستان به ایران از 9 میلیون و 200 هزار دلار در سال 2009 میلادی به 16 میلیون 800هزار دلار در سال 2013 میلادی رسیده است.

تاکنون ایران برای بهبود روابط 2 ملت، علاوه بر اقدام به ساخت چندین جاده، خطوط انتقال برق، ایستگاه مرزی و پروژه های زیرساختی بسیار دیگر، در 5 سال اخیر، سالانه 50 میلیون دلار دیگر به بخش مبارزه با مواد مخدر در افغانستان اختصاص داده است.

ایران همچنین برای انتقال نفت و گاز به جنوب آسیا باید به وسیله خط لوله های امن از خاک افغانستان اقدام کند.

به گفته محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان، این کشور می تواند به مدلی برای همکاری های منطقه ای تبدیل گردد. این مدل می تواند موقعیت ژئوپولیتیک افغانستان را تغییر دهد و از جهت متجاوزان از شمال و جنوب در 200 سال گذشته و از یک چالش بزرگ به یک فرصت برای همکاری های بین کشورهای جنوب آسیا و آسیای مرکزی تبدیل کند.

حامد کرزی رئیس جمهور سابق افغانستان گفته بود که این کشور باید به نقطه تلاقی تمدن ها تبدیل گردد، نه میدان جنگ برای ابرقدرت ها.

باتوجه به منافع زیاد تمام این کشورهای منطقه درافغانستان، کشور با صلح و ثبات می تواند منافع آن ها را تأمین کند.

حال سؤال اینجاست که این کشورهای منطقه تا چه میزان تمایل دارند در مسائل افغانستان حضور داشته باشند؟

ع

یومی بلاگ: یومی بلاگ | آرشیو خبری و مقالات متنوع وب

منبع: تسنیم
انتشار: 20 مرداد 1400 بروزرسانی: 20 مرداد 1400 گردآورنده: persinablog.ir شناسه مطلب: 2740

به "لزوم نقش پررنگ تر قدرت های منطقه ای پس از خروج ناتو از افغانستان" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "لزوم نقش پررنگ تر قدرت های منطقه ای پس از خروج ناتو از افغانستان"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید